Miejscowość leży na wysokiej krawędzi Wysoczyzny Kujawskiej stromo opadającej ku dolinie Wisły i oddalona jest około 1,5 km od Ciechocinka. Wieś wzmiankowana jest w 1250 r. jako własność biskupów kujawskich. W ich rękach miejscowość znajdowała się aż do utraty niepodległości przez Polskę. W 1317 r. Raciążek otrzymał prawa miejskie, ale prawdopodobnie już w XII w. istniał tu drewniany zamek zniszczony podczas napadu Krzyżaków w 1330 r. Odbudowano go po zniszczeniach z cegły. W 1467 r. został ponownie zniszczony i odbudowany przez bp Jakuba z Sienna. W pierwszej połowie XVIII w. zamek został przebudowany na rezydencję pałacową biskupów kujawskich. Po rozbiorach pałac nie był użytkowany, popadł w ruinę i w znacznej części został rozebrany. Pierwsze informacje o miejscowej świątyni pochodzą z lat 1325-1327. Pierwotna nie zachowała się do czasów współczesnych. Raciążek, położony na uboczu szlaków handlowych, po rozbiorach Polski systematycznie tracił na znaczeniu. Konkurencja Torunia, Nieszawy, Włocławka czy pobliskiego Ciechocinka doprowadziła do utraty praw miejskich w 1867 r. i zubożenia miejscowości. Obecnie miejscowość liczy około 1,6 tys. mieszkańców i jest chętnie odwiedzana głównie przez kuracjuszy wypoczywających w Ciechocinku.
Obiekty krajoznawcze: Świątynia p.w. Wszystkich Świętych i św. Hieronima ufundowana została przez bp Hieronima Rozdrażewskiego i zbudowana w latach 1597 – 1612. Jest to budowla renesansowa (o tradycjach gotyckich), murowana z cegły. Wyposażenie wnętrza świątyni pochodzi z różnych okresów od XVII w. do XX w. Przy świątyni znajduje się niewielka izba muzealna, w której eksponowane są zabytkowe sprzęty liturgiczne.
